zaterdag 7 mei 2011

WAT BLIJFT

Dan staan we nu op het slagveld van Crécy, waar Hawkwood zich verdienstelijk maakte voor de Engelse zaak door met effect zijn boogschutters in te zetten tegen de Franse ridders te paard. Ze waren zwaar geharnast, maar de Engelsen vielen de paarden aan en sloegen de met moeite opkruipende Fransen dood, een tactiek die met succes werd toegepast in Poitiers en vijftig jaar later - Hawkwood was toen al dood in bed - in Azincourt nog eens. De Fransen waren halsstarrig en hoogmoedig.

De zon schijnt. Volgens het verhaal werden de Fransen verblind door de zon, maar wij staan op het uitkijkpunt van Edward III en kijken tegen de zon in. Hoe zit dat? De strijd duurde tot de avond, maar de Fransen bleven de zon in de rug hebben. Wel moesten ze tegen de heuvel op en de Engelse boogschutters spanden rustig hun bogen en zorgden voor paniek bij de paarden.

Even later zijn we in Azincourt. Met de auto gaat het snel en we hebben geen last van pijlen of onweer. Daar is het centrum waar de belangrijke slag wordt uitgebeeld met een show met geluid en film. De koningen zeggen de tekst van Shakespeares Henri V. Hoor hoe Shakespeare de Franse Dauphin zijn paard laat prijzen en verlangen naar de ochtend van de strijd: ' What a long night is this! I will not change my / horse with any that treads but on four pasterns. / Ca, ha! he bounds from the earth, as if his / entrails were hairs; le cheval volant, the Pegasus, / chez les narines de feu! When I bestride him, I / soar, I am a hawk: he trots the air; the earth / sings when he touches it; the basest horn of his / hoof is more musical than the pipe of Hermes. '

Een levensgrote geharnaste pop met uitgelicht hoofd spreekt. Karel VI van Frankrijk lijkt op de jongste zoon van onze voormalige overburen. Maar de Fransen moeten weer door de modder.
We wegen de wapens, gruwen van de pijlen met weerhaken, zien het verschil tussen kruisbogen en de manshoge bogen van de Engelsen. Als de laatsten tien pijlen hadden geschoten, worstelden de kruisboogschutters met het spannen van hun boog voor de derde pijl. Ze drongen dieper door, die korte pijlen, maar dat maakte voor de paarden weinig verschil.

Wikipedia schrijft:
'De slotscène werd gevormd door een halfhartige aanval van een groep Fransen die eerder waren weggevlucht. Koning Hendrik, bang dat zijn grote groep gevangenen zou kunnen ontsnappen, gaf opdracht deze te doden. Een deel van de Franse gevangenen werd levend verbrand in een hut waar ze toevlucht hadden gezocht. (als Tutsi's, R.E.) De slachting stopte toen de aanvallers vertrokken.'

Hella Haasse beschreef de slag in 'Het woud van verwachting'
Op de site van de Dutch Warbow Society worden de liefhebbers van de Engelse Oorlogsboog lekker gemaakt voor het feest (?) van de 600-jarige herdenking van de Slag bij Azincourt; in 2015 dus!
De voorbereidingen zijn in volle gang: de organisatie wil meer dan 1000 Longbowschutters inzetten. 'Natuurlijk zijn wij er bij!'

In de kathedraal van St. Omer luisteren we naar een groep mensen die een half uur lang een litanie zeggen, alsof we in de veeertiende eeuw zijn: eentonig, maar hallucinerend.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten