Gistermorgen zag ik op mijn laptop in een hotel in Boulogne sur Mer dat Osama Bin Laden was gedood door de Amerikanen en ik merkte dat ik het bericht niet hardop zou kunnen lezen vanwege de ontroering, maar wat me verontrustte, was de blijdschap die ik voelde. Blij? Omdat iemand vermoord was? Was ik zó geïndoctrineerd door de jarenlange berichten over de jacht op hem?
Ik las later op de dag dat het onmogelijk geweest zou zijn om hem levend te pakken. Hij had gehoord en berecht moeten worden. Cynici zullen zeggen dat dit een hoop geld scheelt.
In de Franse kranten geen woord op de voorpagina. Wel over de paus en de zalig- of heiligverklaring door zijn voorganger. Wat is dit nu weer voor middeleeuwse onzin? In plaatselijke kranten veel aandacht voor een verdronken visser en de naweeën van een trouwerij in Engeland, die eveneens veel aandacht had gekregen.
Maar Osama?
Nee. Kwam het bericht na het uitbrengen van de kranten? Maar waarom konden Trouw en de Volkskrant... wacht, dat was op internet. Morgen verder kijken.
Nu zie ik dat Daily News schrijft: 'Rott in Hell' en de New York Post 'Vengeance at last. US nails the bastard'.
Deze primitieve reacties voorspellen weinig goeds.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten